Met het planten van een ‘Liberty Tree’ herdenkt de Keppelse Golfclub de bevrijders van Hummelo en Keppel. 28 April is op de golfbaan een ruim 600 kilo zware Canadese esdoorn (Maple Leaf of Acer) geplant als eerbetoon aan de Canadese troepen die op 2 april 1945 de Duitse bezetters verjoegen. Drie Canadese militairen verloren daarbij het leven. Zij worden met de bevrijdingsboom geëerd.
Een van de leden, Paul Winterink uit Hoog Keppel, nam het initiatief voor de ‘Liberty Tree’. Hij zette dinsdagmorgen 28 april de boom samen met de greenkeepers Maarten Eskes en André Nusselder in de grond. Later volgt nog het plaatsen van een plaquette en het plaatsen van een smeedijzeren hekwerk rond de boom. De plek bij hole 1 is zo gekozen, dat zowel de golfers als wandelaars uit het dorp die het pad bij hole 1 volgen, de boom kunnen zien.
Golfclub en Enghuizen
Bij de bevrijding namen de Canadezen kasteel Enghuizen in en richtten het in als veldhospitaal. Kasteel Enghuizen in Hummelo is de bakermat van de Keppelse Golfclub. Hier speelden de leden in de eerste vijf jaar (1926 – 1931) onder de naam Golfclub Enghuizen hun eerste wedstrijden op een terrein achter het (nu verdwenen) kasteel. Sinds 1931 werd er gespeeld op grond van het kasteel Keppel. De grondeigenaar, mevrouw Van Pallandt van Keppel, zag dit graag terug in de naam van de club. Daarom is in 1951 de naam van de club veranderd in ‘de Keppelse’.
Enghuizen en Canadese bevrijders
Op 2 april 1945 begonnen de Canadese troepen aan de opmars vanuit Doetinchem richting Laag-Keppel en Hummelo. Bij de gevechten rond de ‘Hummelse draai’ sneuvelden de 3 militairen korporaal Balsis, als sergeant fungerend korporaal Gibbons en sergeant Pope. Zij werden in eerste instantie begraven in een veldgraf in Langerak en in 1946 overgebracht naar de Canadese begraafplaats in Groesbeek.
Op 3 april 1945 vestigde een Canadees veldhospitaal zich in kasteel Enghuizen. Na de bevrijding van Hummelo trok een enorme Canadese troepenmacht via Drempt naar de regio Zutphen. Het kasteel raakte in brand door onvoorzichtigheid van de erin gelegerde Canadese troepen. Vanwege de hoge kosten voor wederopbouw is in 1948 besloten om het kasteel (grotendeels) af te breken. Van het kasteel zijn alleen nog wat muurresten zichtbaar tussen het struikgewas. Wie de ‘Enghuizenroute’ wandelt, komt langs overblijfselen in de vorm van met mos begroeide brokken steen.
Misschien ook interessant: